Grasvlek in kleding

Dagboek, 27 juli

Pfff, wat een dag! Je raadt het nooit… grasvlekken. Overal grasvlekken! Het begon vanmorgen toen ik dacht een slim idee te hebben: picknicken in het park. Ik had mijn nieuwe witte linnen broek aan, je weet wel, die waar ik ZO zuinig op ben.

Nou, dat 'zuinig' duurde ongeveer vijf minuten. Ik wilde zo elegant op dat kleed gaan zitten (ik zag mezelf al helemaal op Instagram pronken), maar mijn voet bleef haken achter een boomwortel en BOEM! Daar lag ik, midden in het gras, broek vol groene ellende.

Mijn eerste gedachte was: "Dit is het einde van die broek!" Maar toen dacht ik aan mijn oma. Oma weet alles. Echt ALLES. Dus ik appte haar meteen. Ze kwam met een hele reeks 'grasvlek in kleding inspiratie' - allemaal van die oude huis-tuin-en-keuken middeltjes.

Eerst probeerde ik groene zeep. Ik dacht eerst: dit werkt nooit, groene zeep is toch voor de afwas?

Maar ik moet zeggen, het hielp een beetje. De vlek werd vager, maar lang niet weg.

Toen kwam de azijn aan de beurt. En hier ging het mis. Heel erg mis. Ik had ergens gelezen dat witte azijn dé oplossing was, maar ik had alleen appelazijn in huis.

Dacht ik slim te zijn… niet dus!

De appelazijn zorgde er niet alleen voor dat de grasvlek er nog zat, maar hij liet ook nog eens een bruine kring achter. AAAARGH! Zo zou ik het nu dus niet meer doen, kan ik je vertellen. De broek rook ook nog eens naar appelazijn, wat nou ook niet per se mijn favoriete geur is.

Paniek! Ik belde mijn beste vriendin, Sophie. Sophie is een soort wandelende encyclopedie als het op vlekken aankomt. Ze wist me te vertellen over verschillende 'grasvlek in kleding toepassingen', van speciale vlekkenverwijderaars tot een obscure truc met tandpasta (ik heb het niet geprobeerd, ik had al genoeg schade aangericht).

Uiteindelijk ben ik naar de stomerij gegaan. Duur, maar het was mijn laatste redmiddel.

Ze hebben de broek gelukkig nog kunnen redden. Er is nog een héél vaag groen plekje te zien, maar je moet echt goed kijken.

Ik heb wel geleerd dat ik niet zo'n kluns moet zijn. Misschien moet ik gewoon minder vaak op Instagram willen pronken en meer op mijn voeten letten.

En ik ga zeker een notitie maken: NOOIT appelazijn gebruiken op witte kleding.

Maar er is ook een positieve kant aan dit hele grasvlek-drama. Ik heb namelijk ontdekt dat er blijkbaar een hele wereld aan 'grasvlek in kleding voordelen' is. Oké, niet direct voordelen van de vlek zelf, maar wel voordelen van het hele proces.

Ik bedoel, ik heb geleerd over groene zeep, azijn (wel de juiste soort!), en de wonderen van de stomerij. En ik heb ontdekt dat mijn oma een vlekken-goeroe is.

• Les 1: Vertrouw op oma's wijsheid (maar controleer het azijngehalte).
• Les 2: Wees niet te enthousiast op Instagram als je in het gras gaat zitten.
• Les 3: Soms is de stomerij je beste vriend.

Oh, en nog een anekdote!

Laatst had mijn neefje (5) een enorm grasvlek op zijn spijkerbroek na een middagje voetballen. Mijn zus had al alles geprobeerd, niks werkte. Ik zei: "Wacht, ik heb een idee!" Ik pakte een oude tandenborstel en wat baking soda (dat moet je écht een keer proberen, dat werkt dus wel!) en boende die vlek weg alsof mijn leven er vanaf hing.

Mijn zus was zo blij! Ik voelde me een echte heldin. Misschien is dit wel mijn nieuwe roeping: professioneel vlekkenverwijderaar.

Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. De broek is gered (bijna), ik heb iets geleerd, en ik heb een grappig verhaal om te vertellen.

En dat is toch waar het om gaat, nietwaar? Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En misschien een beetje voorzichtiger met die witte broek…