Witte gilera runner
Dagboek - Zondag, 14:37
Oké, pennen in de aanslag. De zon schijnt, de koffie is slap (ik moet echt betere bonen kopen!), en mijn witte Gilera Runner staat te glimmen in de garage. Ja, je leest het goed. Een witte. Ik dacht eerst: dit werkt nooit.
Te meisjesachtig voor mij, dacht ik. Maar goed, achteraf blijkt het reuze mee te vallen.
Ik zit erover te denken om eens wat witte gilera runner tips te verzamelen.
Niet dat ik een expert ben, verre van zelfs. Maar ik heb 'm nu toch alweer een tijdje, en er zijn wel een paar dingen die ik onderweg heb geleerd.
Bijvoorbeeld, de beste manier om die irritante vliegjes van je vizier te krijgen.
Spoiler alert: gewoon een nat doekje en geduld. Dat speciale spul werkt voor geen meter, tenzij je van strepen houdt.
Trouwens, wist je dat… Oh, wacht, ik moet even de kat van tafel plukken. Ze probeert mijn boterham te jatten.
Alsof ze niet genoeg te eten krijgt. Dieren… Goed, waar was ik?
Oh ja, witte gilera runner feiten. Eh… Ik weet wel dat ze best snel zijn, zeker als je de wind mee hebt. En dat je er gegarandeerd mee opvalt, vooral als je 'm (zoals ik) nogal vaak in de wasstraat vergeet.
Over wasstraten gesproken… Eén keer ben ik erdoor gegaan met mijn helm op de spiegel.
Resultaat? Een gebroken spiegel, een gekreukte helm en een hoop geschreeuw van de uitbater. Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Echt niet. De schade viel trouwens mee, maar ik heb me wel een week verstopt voor die gast.
Ik zat laatst wat te neuzen op internet naar de witte gilera runner geschiedenis. Blijkbaar waren ze ooit heel populair bij pizzabezorgers. Logisch, eigenlijk. Snel, wendbaar, en genoeg plek voor een pizzadoos.
Ik heb me wel eens afgevraagd of ik er zelf een pizza mee zou bezorgen. Nee, wacht, dat is een vreselijk idee. Ik zou de helft opeten.
Ik heb ook wel eens geprobeerd om er een surfplank mee te vervoeren. Dat moet je écht een keer proberen… tenzij je jezelf niet in het decor wilt zien belanden.
Het ging zo ongeveer tien meter goed, toen begon dat ding alle kanten op te zwieberen. Gelukkig viel ik zacht (in de berm) en was er niemand die het zag. Nou ja, behalve die koeien in de wei. Die keken me nogal meewarig aan.
En dan de witte gilera runner toepassingen.
Behalve pizzabezorging en het vervoeren van wankele surfplanken (niet aanbevolen), is het ding gewoon perfect om door de stad te scheuren. Lekker file-filteren, parkeerplaatsjes pikken waar auto's niet eens van durven dromen… Het is een heerlijk gevoel van vrijheid.
Ik denk dat ik er zo wel genoeg over gekletst heb.
Misschien moet ik er maar eens een ritje mee gaan maken, voordat de koffie helemaal koud is en de kat mijn hele ontbijt heeft opgegeten.
Conclusie? Die witte Gilera Runner, het is een ding. Het is niet perfect, het is soms een bron van hilarische (en soms beschamende) momenten, maar het is wel mijn ding.
En dat is het belangrijkste. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.
