De witte vlieg
Dagboek, dinsdag 14 mei
Lieve dagboek, het is weer zover. De witte vlieg. Ja, die kleine ettertjes die mijn tomatenplanten (en mijn geduld) op de proef stellen. Ik weet nog dat ik vorig jaar dacht: biologische bestrijding?
Nooit! Dit werkt nooit. Chemicaliën, dát is de oplossing.
Nou, ik kan je vertellen, dat was geen succes. Meer kapot dan goed, zeg maar. De bijtjes waren not amused, de buurvrouw ook niet (iets met 'gifwolken' en 'haar kat'), en de witte vlieg zat nog steeds vrolijk te zuigen.
Zo zou ik het nu dus niet meer doen.
Dus dit jaar: biologisch. Roofmijten. Ik dacht eerst: zo'n mini-beestje gaat toch niet die hele horde witte vlieg verslaan? Maar het schijnt dat er best wel wat de witte vlieg trends zijn op dit gebied, en dat roofmijten de nieuwste rage zijn.
(Rage in de tuinwereld dan, hè. Niet dat ik ze op TikTok zag dansen ofzo).
Ik heb ze dus besteld. Via internet. Kwamen ze aan in een klein kokertje, met een soort zaagsel erin. Ik dacht: wow, dit is het dan? De redding van mijn tomaten?
Het rook ook nogal muf. Ik strooide dat zaagsel over mijn planten, heel voorzichtig. Het was net alsof ik de planten aan het bestrooien was met kerstglitters, maar dan minder vrolijk en meer...
nou ja, muf.
Eerste anekdote: Ik was zo druk bezig met het uitstrooien, dat ik niet doorhad dat er een verdwaalde roofmijt op mijn bril was gekropen. Ik kijk in de spiegel, schrik me rot! Een mini-monster op mijn neus! Het duurde even voordat ik doorhad dat het mijn nieuwe bondgenoot was, en geen alien invasie.
Maar goed, terug naar de witte vlieg. Ik heb me ook een beetje verdiept in de witte vlieg ontwikkelingen. Er schijnen dus bepaalde planten te zijn die de witte vlieg afstoten! Goudsbloemen, bijvoorbeeld.
Dat moet je écht een keer proberen. Niet alleen mooi, maar ook nog eens praktisch! Ik heb er een hele rij naast mijn tomaten gezet. Staat gezellig en hopelijk werkt het.
En wat ik ook heb geleerd: goede ventilatie is cruciaal.
Die witte vlieg houdt van warme, broeierige plekjes. Dus de kas regelmatig openzetten. Zelfs als het een beetje koud is. Beter een beetje kou voor de planten, dan een invasie van witte vlieg.
Oh, en over koud gesproken...
de aardbeien! Ze staan er zielig bij. Ik had ze beloofd dat ik ze zou beschermen tegen de nachtvorst, maar ik was zo druk met die roofmijten en goudsbloemen, dat ik het helemaal vergeten was! Oeps.
Tweede anekdote: Ik rende 's ochtends naar buiten, in mijn pyjama, met een deken om de aardbeien te redden.
De buurman zag het. Hij keek me aan alsof ik gek was. Ik probeerde nog uit te leggen dat het om de aardbeien ging, maar ik denk dat hij dacht dat ik een soort tuin-superheld was, die 's nachts strijdt tegen de elementen.
Ik lees ook veel over de witte vlieg voordelen.
Voordelen? Ja, echt! Blijkbaar zijn er bepaalde onderzoeken die aantonen dat een kleine hoeveelheid stress (zoals een lichte aantasting door witte vlieg) de plant sterker kan maken. Nou, dat is nog eens positief denken! Ik ga er alleen niet op zitten wachten tot ze mijn hele oogst ruïneren, hoor.
En dan nog wat de witte vlieg tips die ik heb opgedaan: gele vangplaten!
Plakkerige gele kaarten die de vliegjes aantrekken. Ze vliegen erop af en blijven plakken.
Beetje luguber, maar wel effectief. Ik heb er een paar hangen. Het is een beetje alsof je een insectenmuseum in je kas hebt, maar hey, als het werkt...
Ik moet zeggen, ik heb er inmiddels wel vertrouwen in. Het gaat niet vanzelf, en er zijn altijd wel wat teleurstellingen (arme aardbeien!), maar ik leer er wel van.
En ik probeer het met een beetje humor te benaderen. Want anders word je er gek van.
Tot slot, nog een kleine wijsheid die ik heb opgedaan: tuinieren is net als het leven. Je moet soms dingen loslaten, accepteren dat er dingen misgaan, en blijven proberen.
En je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.
Slaap lekker, dagboek. Morgen weer een dag. En hopelijk minder witte vlieg.