Moddervlek uit witte kleding

Dagboek, 16 april

Oké, ik moet dit echt even opschrijven, anders vergeet ik het. Moddervlekken… op witte kleding. Drama, echt waar. Ik dacht eerst: dit werkt nooit, die vlekken gaan er NOOIT meer uit.

Het begon allemaal gisteren, toen ik - heel elegant, not - een flinke smak maakte in de tuin. Ja, in m'n nieuwe witte broek. Typisch mij.

Eerste instinct: paniek. Tweede instinct: Google. Urenlang scrollen langs 'moddervlek uit witte kleding toepassingen'.

Azijn, citroen, tandpasta… De hele mikmak. Ik denk dat de 'moddervlek uit witte kleding geschiedenis' best interessant zou zijn, ergens. Vast hele volksstammen die al eeuwen met hetzelfde probleem worstelen.

Ik begon met de azijn.

Zo zou ik het nu dus niet meer doen. De geur alleen al… Jezus. Maar goed, ik goot dat spul er royaal overheen. Hielp geen zier.

De vlek leek alleen maar bozer te worden. Het leek wel alsof het zich dieper in de vezels nestelde. Dit was dus de 'moddervlek uit witte kleding mislukking fase', kan ik je vertellen.

Vervolgens kwam ik een artikel tegen over 'moddervlek uit witte kleding ontwikkelingen'.

Blijkbaar zijn er tegenwoordig speciale middeltjes, met enzymen en weet ik wat.

Ik heb er meteen een besteld, maar ja, dat duurt nog dagen. Dus verder met de huis-tuin-en-keukenmiddeltjes.

Toen kwam ik op het idee van de aardappelzetmeel. Dat had ik ergens gelezen. En raad eens? Dat werkte VERBAZINGWEKKEND goed!

Ik had het nooit gedacht. Gewoon een dikke pasta van aardappelzetmeel en water op de vlek gesmeerd, laten drogen, en eraf geborsteld. De vlek was aanzienlijk minder. Niet helemaal weg, maar aanzienlijk minder!

Dat bracht me op een idee.

Misschien moest ik het combineren met een beetje citroensap (voorzichtig!). En jawel, na een tweede behandeling met de aardappelzetmeel-citroen combi, was de vlek zo goed als verdwenen. Holy moly! Missie geslaagd!

• Les 1: Paniek is een slechte raadgever.
• Les 2: Aardappelzetmeel is je nieuwe beste vriend (wie had dat gedacht?).
• Les 3: Combineer methodes, dat werkt vaak beter.

Ik weet nu al: dit ga ik vaker nodig hebben.

Ik ben gewoon een kluns. Maar goed, ik heb er wel wat van geleerd. En ik heb nu een stralend witte broek (bijna dan). En 'moddervlek uit witte kleding inspiratie' is nu blijkbaar een onderdeel van mijn leven.

Wie had dat gedacht, haha?

Oh, en nog een grappig detail: toen ik die aardappelzetmeel pasta aan het maken was, viel er een flinke klodder op de vloer. Ik dacht: ach, dat ruim ik later wel op. Dus niet. Toen ik een uur later terugkwam, zat m'n kat er aan te likken!

Gelukkig is aardappelzetmeel niet giftig. Maar toch, een beetje vreemd.

Dat moet je écht een keer proberen (de aardappelzetmeel, niet het laten likken door je kat!). En over katten gesproken, Muffin (mijn kat) had er ook een idee over; die begon aan het doekje te likken waarmee ik de azijn had weggepoetst.

Je verzint het niet!

Nu even de wasmachine aanzetten. Fingers crossed dat de laatste restjes ook verdwijnen. Morgen ga ik weer gewoon zwart dragen, dat scheelt een hoop stress.

Anyway, ik ben moe.

Maar wel een stuk wijzer. En m'n broek is gered! Conclusie van de dag? Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En een pot aardappelzetmeel in huis hebben is nooit weg.