Wasmachine wol

Lief Dagboek, en Mijn Wollebollenavonturen

Oké, oké, ik geef toe.

Ik ben gevallen voor de wasmachine wol trend. Ja, echt. Ik, degene die normaal gesproken al sceptisch wordt van een nieuwe smaak yoghurt. Maar goed, ik dwaal af. Het begon allemaal met een foto op Pinterest. Iets met een superdikke deken, en die was blijkbaar gemaakt van...

wasmachine wol? Ik dacht eerst: dit werkt nooit.

Ik bedoel, wasmachine wol, hoe dan? Wol die je in de wasmachine stopt? Klinkt als een recept voor een gigantische, vervilte, onhandelbare bal haar.

Maar de nieuwsgierigheid won. En een beetje de verveling ook, laten we eerlijk zijn. Dus ik bestelde een paar kilo. Een enorme zak arriveerde. Mijn kat, Minoes, was direct geobsedeerd. Ik kon haar amper wegduwen tijdens het uitpakken.

Serieus, ze zat erin alsof het haar nieuwe troon was.

De eerste wasmachine wol toepassing die ik wilde proberen was een kussen. Zo'n lekker dik vloerkussen voor Minoes (en mezelf, natuurlijk). Ik begon vrolijk te breien (met mijn armen, want dat is dus de manier).

Ging best goed, vond ik zelf. Tot ik merkte dat ik véél te strak breide. Het ding werd een soort betonnen matje in plaats van een fluffy kussen. Foutje! Zo zou ik het nu dus niet meer doen; losser, losser, losser is het toverwoord.

En toen kwam het moment suprême: de wasmachine. Ik had van tevoren heel veel research gedaan (lees: YouTube tutorials gekeken). Koud water, wolwasprogramma, geen centrifuge. Alles precies volgens de regels. En ja hoor, het kussen kwam er perfect uit.

Zacht, dik, en Minoes was er direct dol op. Missie geslaagd!

Nu ben ik helemaal verslaafd. Ik ben al aan een tweede project begonnen.

Een gigantische snood voor de winter. Ik heb ook al wasmachine wol inspiratie opgedaan voor kerstdecoraties. Mini-kerstboompjes van wol! Dat moet je écht een keer proberen. Super schattig. En relatief makkelijk te maken, als je tenminste niet dezelfde fout maakt als ik in het begin (te strak dus!).

Trouwens, nog een anekdote! Ik had nog wat wol over en dacht: "Ik maak even snel een klein matje voor in de badkamer". Alles ging goed, totdat... de wasmachine ermee aan de haal ging. Het kleine matje veranderde in een lange, smalle worst. En toen ik het eruit haalde, liet het overal kleine pluisjes achter.

Mijn badkamer leek wel een sneeuwstorm. Echt, ik heb nog dagenlang wol gevonden. Les geleerd: kleine projecten extra goed in de gaten houden!

Ik ben ook echt onder de indruk van de wasmachine wol voordelen.

Het is zo'n warm en knus gevoel. En het is ook nog eens best therapeutisch, dat armbreien. Zeker als je het niet te strak doet, haha. Het is alsof je een gigantische knuffel maakt. En je kunt er echt alle kanten mee op.

Van dekens tot kussens tot decoraties.

Ik zit er nu zelfs aan te denken om een workshop te geven. "Armbreien voor Dummies", zoiets. Met de nadruk op de "Dummies" natuurlijk, want we maken allemaal fouten. En dat is helemaal niet erg.

Integendeel, van fouten leer je het meest.

Nou ja, dat was het weer voor vandaag. Mijn vingers zijn moe van het typen (en het breien!). Morgen weer verder met mijn snood. Ik hoop dat die er beter uitziet dan dat betonnen kussen. Maar zo niet, dan is dat ook oké.

Het gaat tenslotte om het proces. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En een beetje gek op wol, blijkbaar. Tot snel!