Wasmachine blijft stinken

Dagboek, 17 september

Lieve Dagboek,

Je raadt het nooit. De wasmachine. Je weet wel, die witgoed-dinosaurus in de bijkeuken die ik steevast 'de trommel' noem. Die blijft stinken! Echt, een walm die je tegemoet komt als je de deur opent, alsof er een familie sokken is overleden aan verstikking.

Ik dacht eerst: dit is een fase, het waait wel over. Maar nee hoor. Het werd alleen maar erger. De 'wasmachine blijft stinken feiten' werden pijnlijk duidelijk: schone kleren die nog steeds muf roken.

Ik ging online. Je belandt dan al snel in een doolhof van 'wasmachine blijft stinken tips'.

Azijn hier, soda daar, citroenzuur zus. Ik voelde me net een alchemist, maar dan met een minder glorieuze uitkomst. Ik dacht eerst: dit werkt nooit. Maar ja, wat moet je anders?

Ik begon met azijn. Literfles erin, heetste programma, en maar hopen. Resultaat: rook nog steeds een beetje naar azijn, vermengd met de sokkenlucht. Niet echt een verbetering, zeg maar.

Toen kwam ik 'wasmachine blijft stinken trends' tegen.

Blijkbaar is het helemaal hip om je wasmachine te ontkalken met een of ander fancy, peperduur spul uit de eco-winkel. Ik heb er wel naar gekeken, maar eerlijk? De student in mij huilde een beetje bij het idee. Ik ging terug naar de azijn en soda.

Combineren dan maar!

• Tip 1: Controleer de rubbers rond de deur! Daar zit altijd, altijd, van dat smerige prut.
  

  Ik had het al een tijdje genegeerd, maar dat was dus echt een broedplaats.

• Tip 2: Maak het zeepbakje schoon. Jezus, wat een aanslag! Het leek wel een klein oerwoud van wasmiddelresten. Ik had een oude tandenborstel gebruikt, zo zou ik het nu dus niet meer doen.

  Een wattenstaafje is veel handiger!

• Tip 3: Laat de deur op een kier staan na het wassen.
  

  Ik sloot 'm altijd meteen, lekker efficiënt. Fout dus. Die vochtigheid, dat is dus waar die stinkbacteriën van leven.

En toen kwam de ramp. Ik had dus die soda en azijn gecombineerd (ik weet het, achteraf gezien niet zo slim). Ik zette de machine aan, liep weg, en een uur later hoorde ik een soort gorgelend geluid.

En toen: een explosie van schuim. Overal! De hele bijkeuken onder de zeepsop! Ik dacht even dat de wasmachine aan het bevallen was van een schuimgeboorte. Ik heb letterlijk een uur staan dweilen. Echt, zo zou ik het nu dus niet meer doen.

Maar goed, na die soap heb ik dus wel serieus werk gemaakt van die rubbers en dat zeepbakje.

En, ik moet zeggen, het helpt. De geur is niet helemaal weg, maar het is aanzienlijk minder. Ik ga nu proberen om één keer per maand zo'n hete was met azijn te draaien. En misschien, heel misschien, ga ik toch eens kijken naar dat eco-spul.

Alleen al om te voorkomen dat ik nog een keer de schuim-apocalyps meemaak.

Dat moet je écht een keer proberen: de rubbers en zeepbakje grondig schoonmaken. Je staat versteld van wat er allemaal uit komt. Smerig, maar wel satisfying.

Conclusie: wasmachines zijn net kleine huisdieren.

Ze hebben aandacht nodig, anders gaan ze stinken en ontploffen (figuurlijk dan, meestal). En ik ben dus blijkbaar een slechte 'wasmachine-moeder'. Ik denk dat ik er maar een routine van ga maken. Elke week even de deur schoonmaken, elke maand die hete was.

Maar weet je, het is ook wel weer een les. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En een beetje minder soda en azijn is misschien ook wel een goed idee...

Tot morgen!