Stinkende was uit wasmachine
Dagboek - Dinsdag, 16:32
Oké, even mijn ei kwijt. Je raadt nooit wat: stinkende was uit wasmachine. Yep, daar zijn we weer. Alsof het leven niet al ingewikkeld genoeg is, besluit mijn trouwe (not!) wasmachine om kleding te produceren die ruikt alsof ze rechtstreeks uit een moeras komen.
Ik weet dat er online waarschijnlijk hele stinkende was uit wasmachine trends zijn, maar ik ben niet echt een trendvolger, meer een "paniek-en-hoop-op-het-beste"-type.
Gisteren had ik een enorme berg was weggewerkt. Voelde me net een superheld. Dacht: klaar is Kees! Vandaag wilde ik die heerlijk schone lakens op mijn bed gooien… en BAM! Stinkbom.
Niet normaal. Ik dacht eerst: dit werkt nooit, dit gaat echt niet goedkomen.
Eerst googelde ik natuurlijk. En ja hoor, hele lijsten met stinkende was uit wasmachine feiten. Blijkbaar is het een ding. Zo'n rubberen rand bij de deur, die is dus een broedplaats voor viezigheid.
Wie had dat gedacht? (Oké, iedereen behalve ik blijkbaar.)
Mijn eerste reactie, en zo zou ik het nu dus niet meer doen, was natuurlijk een lading wasverzachter erin gooien. Meer geur = minder stank, toch? Fout. Mega-fout. Het was alsof ik de stank had geparfumeerd.
Een dure, chemische moeraslucht. Brrr.
Toen las ik iets over azijn. Bleek dat er complete stinkende was uit wasmachine inspiratie te vinden is over azijn en baking soda. Baking soda! Dat heb ik wel in huis. Klonk een beetje als een scheikundeproefje, maar hé, ik was wanhopig.
Anekdote 1: Ik gooide dus baking soda in de trommel en azijn in het wasverzachterbakje.
Ik dacht: oké, dit gaat of heel goed, of heel erg fout. Het borrelde en siste een beetje. Ik voelde me net een heks die een toverdrank aan het brouwen was. Het rook naar zure eieren en vergeten dromen. Uiteindelijk rook de was iets minder naar moeras, maar meer naar een vreemde mix van oma's schoonmaakkast en een zwembad.
Niet ideaal.
Daarna leerde ik (eindelijk!) om de wasmachine goed schoon te maken. Die rubberen rand dus. Met een oude tandenborstel.
God, wat een smerig klusje. Ik vond er dingen die ik liever niet had willen weten. Pluisjes, haren, een verdwaalde sok… het leek wel een archeologische opgraving in een microkosmos van mijn dagelijkse leven.
Wat hielp:
- Regelmatig een kookwas draaien.
Zonder was!
- Waspoeder gebruiken in plaats van vloeibaar wasmiddel (blijkbaar blijven er restjes achter).
- De wasmachine deur op een kier laten staan na het wassen.
- En dus: dat rubberen randje schoonmaken.
Blegh.
Oh, en nog een tip: stinkende was uit wasmachine tips vind je overal, maar overdrijf niet met de hoeveelheid wasmiddel. Minder is meer! Echt waar.
Anekdote 2: Laatst probeerde ik een "natuurlijk" wasmiddel.
Zag er zo lief en eco-verantwoord uit. Alles gewassen, blij als een kind… tot ik mijn donkere kleding zag. Overal witte vlekken! Alsof er een sneeuwstorm in mijn wasmachine had plaatsgevonden. Resultaat: nog een keer wassen.
Met normaal wasmiddel.
Zucht.
Uiteindelijk, na veel proberen, falen en googelen, begint het nu de goede kant op te gaan. De was ruikt (meestal) weer fris. Het is een proces, denk ik. En eerlijk gezegd, het is ook een les in nederigheid. Ik dacht dat ik alles onder controle had, dat ik wel even die berg was de baas zou zijn… en dan word je keihard met je neus op de feiten gedrukt.
Stinkende feiten, welteverstaan.
Ik denk dat de moraal van dit verhaal is: je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En wees niet bang om te falen. Want zelfs van stinkende was kun je nog iets leren. Nu ga ik een kop thee drinken en hopen dat mijn volgende wasbeurt geen apocalyptische geur veroorzaakt.
Fingers crossed!