Wc maakt gorgelend geluid
Lieve Dagboek, Gorgels in de Nacht
Oké, ik moet het kwijt. Onze wc doet raar. Echt raar. Niet 'een beetje raar', maar 'klinkt alsof er een dwerg in de leiding zit te vechten met een nijlpaard'-raar. Gorgelend geluid. Je kent het wel.
Ik dacht eerst: dit werkt nooit, ik krijg dat nooit opgelost, maar de aanhouder wint, toch?
Het begon een paar weken geleden. Een zacht geborrel, een onschuldig geknor. Maar het werd steeds erger. Nu klinkt het alsof er een heel koor van overspannen kikkers zit te repeteren in de afvoer.
Ik heb eerst de klassieke dingen geprobeerd: plopper, emmer water, dat soort dingen. Hielp geen zier. Eerlijk gezegd, bij de emmer water-methode kreeg ik meer water op de vloer dan in de pot. Zo zou ik het nu dus niet meer doen.
Leren door schade en schande, zullen we maar zeggen.
Dus ik ging online. Ja, ja, lachen maar. Google is je beste vriend, weet je wel? En daar vond ik van alles over wc maakt gorgelend geluid trends.
Blijkbaar is het een ding! Wie had dat gedacht? Video's, forums, hele blogs gewijd aan de kunst van het toilet-fluisteren. Er werd gesproken over vacuüm, verstoppingen en - oh gruwel - de ontluchtingspijp. Wat dat ook moge wezen. Ik voelde me ineens een expert in wc maakt gorgelend geluid toepassingen, terwijl ik gister nog dacht dat een sifon een Frans dessert was.
Toen herinnerde ik me iets.
Mijn oma. Oma was een soort MacGyver met een schort. Ze kon alles repareren, van een lekke waterkoker tot een gebroken hart. Ze vertelde me ooit een verhaal over haar eigen wc-avonturen, ergens in de jaren '50. Iets met een krant en een stofzuiger. Volgens mij had dat alles te maken met de wc maakt gorgelend geluid geschiedenis.
Ik denk dat Oma's methode wellicht niet meer helemaal van deze tijd is, gezien ik op YouTube filmpjes zag over speciale ontstoppingstools, maar haar verhaal gaf me wel moed.
Anekdote 1: Ik besloot de 'bakpoeder en azijn' truc te proberen.
Dat zag er zo simpel uit in de video. Eerst bakpoeder, dan azijn. Boem! Ontstopping weg. Nou, bij mij werd het meer: Eerst bakpoeder, dan azijn. Sissende, stinkende vulkaan in de wc.
En de ontstopping? Die lachte me nog harder uit. Ik heb denk ik de hele dag de geur van zure augurken in de badkamer gehad. Dat moet je écht een keer proberen... als je van zure augurken houdt.
De volgende dag ging ik naar de bouwmarkt.
En daar stond ik dan, tussen de loodgieters en de klussers, met mijn verwarde blik en de vage omschrijving van 'dat ding voor die buis die... gorgelt?'. De verkoper, een man met een baard zo lang als mijn arm, keek me aan alsof ik van een andere planeet kwam.
Uiteindelijk kreeg ik een soort ontstoppingsveer mee. Het leek op een metalen slang met een haak aan het eind. Ik dacht: dit is het! Dit gaat het oplossen!
Anekdote 2: Ik wurmde dat ding in de wc. Tot mijn elleboog zat ik in de pot.
Het was vies. Het was onfris.
En het deed niks. Helemaal niks. Behalve dat ik de veer kwijtraakte. Serieus. Die slang zit nu ergens diep in de leiding, waarschijnlijk te chillen met een groepje rebelse rioolratten. Ik kan je vertellen, op dat moment was ik er helemaal klaar mee.
Ik wilde de hele boel afbreken en een tent in de tuin zetten.
Maar toen...
gebeurde er iets. Ik zuchtte diep, leunde tegen de muur en begon te fantaseren over een vakantie naar een tropisch eiland. Geen wc's, alleen zee en zand. En toen, heel zachtjes, hoorde ik het: een kleine borrel. Een zacht geknor.
Het gorgelende geluid werd minder. Steeds minder. En toen... stilte. Ik spoelde door. Het water stroomde weg zonder één kik te geven. Ik had het geflikt! Waarschijnlijk heeft dat moment van pure ontspanning de doorslag gegeven. Of de rioolratten hebben de veer gebruikt om de verstopping te doorprikken.
Wie zal het zeggen?
Dus, lieve dagboek, les geleerd: soms moet je even loslaten. Niet te hard proberen. En misschien een beetje meer vertrouwen hebben in rebelse rioolratten. De wc is stil. Voor nu. Wie weet wat morgen brengt. Maar voor nu, is alles goed.
Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.