Ingebrande pannendragers schoonmaken
Dagboek-ish, Vrijdag
Oké, ik zit hier dus. Het is half tien 's avonds en ik ben, je raadt het nooit, netflix aan het kijken bezig met ingebrande pannendragers. Ja, echt. Ik weet het, glamoureus is anders.
Maar goed, ik heb me voorgenomen om mijn leven op de rails te krijgen, te beginnen met die zwarte, aangekoekte dingen die al maanden in mijn aanrechtkastje liggen te schreeuwen om aandacht. Of nou ja, ze schreeuwen niet letterlijk. Maar je snapt het punt.
De ingebrande pannendragers schoonmaken geschiedenis in mijn huishouden is er een van wanhoop en halfslachtige pogingen.
Ik dacht eerst: dit werkt nooit.
Ik bedoel, serieus, die dingen leken wel permanent vastgeplakt te zitten! Ik heb eerst met zo'n schuursponsje geprobeerd, je weet wel, de groen-gele variant. Resultaat: geschaafde nagels en een lichtelijk minder zwart pannendrager. En een intense frustratie.
Zo zou ik het nu dus niet meer doen.
- Poging 1: Schuursponsje + spierkracht = FAIL.
- Poging 2: Afwasmiddel laten weken = een beetje beter, maar nog steeds FAIL.
- Poging 3: Baking soda + azijn (het internet zei dat dit HET was) = een lichte explosie in mijn gootsteen en minimaal resultaat.
En dan nu de ingebrande pannendragers schoonmaken feiten, of wat ik er van geleerd heb althans.
Het blijkt dus dat geduld echt een schone zaak is. En dat sommige middeltjes écht beter werken dan andere. Zo heb ik vandaag een tip van mijn moeder gekregen: groene zeep.
Ja, groene zeep! Wie had dat gedacht?
Anekdote 1: Ik dus, vol goede moed, die pannendragers ingesmeerd met groene zeep. Dikke laag. Vervolgens een vuilniszak eromheen (tip van internet, blijkbaar helpt dat om het vocht vast te houden) en de hele mikmak een nacht laten staan.
De volgende ochtend... nou, het was wel IETS beter. Maar nog steeds niet perfect. Het was alsof de aangekoekte resten me uitlachten. Toen ik de vuilniszak eraf haalde, zat er een gat in en lag er een zielig hoopje groene zeep op de bodem van mijn gootsteen.
Ik had er blijkbaar te hard aan getrokken. Wat een zooi!
Maar goed, ik geef niet op. Het schijnt dus, dat de ingebrande pannendragers schoonmaken ontwikkelingen zich niet zo snel voltrekken.
Ik heb nu een nieuwe tactiek: groene zeep + kokend water + een nacht in een afgesloten zak. Dat moet je écht een keer proberen! (Oké, misschien niet per se 'echt', maar het is het proberen waard). En daarna een goede scrub met een staalwolsponsje.
Voorzichtig, welteverstaan. Ik wil niet weer mijn nagels ruïneren.
Anekdote 2: Ik was dus zo geconcentreerd bezig met het scrubben van die pannendragers, dat ik niet doorhad dat de kat op het aanrecht was gesprongen. En ja hoor, je raadt het al, hij gleed uit over een van die glibberige, met groene zeep besmeurde dragers en lanceerde zichzelf richting de gordijnen.
Gelukkig ving hij zich nog net op tijd, maar de blik in zijn ogen... onbetaalbaar. En ik maar denken dat ik de boel aan het schoonmaken was! Nou ja, in ieder geval heb ik gelachen.
Uiteindelijk, na twee uur ploeteren, zijn ze schoon genoeg.
Oké, ze glimmen niet alsof ze net uit de fabriek komen, maar het meeste is weg. En dat is winst. Ik denk dat ik het voortaan maar bij een snelle schoonmaakbeurt na het koken hou, voordat die dingen weer helemaal vastkoeken. Preventie is beter dan genezen, zeg maar.
Pfff...
ik ben kapot. En ik ruik naar groene zeep. Maar weet je wat? Ik heb iets gedaan. Ik heb een klusje geklaard waar ik al heel lang tegenop zag. En dat voelt goed. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En bereid om je gootsteen te laten ontploffen met baking soda.
😉 Slaap lekker, dagboek!