Hoe zonnescherm schoonmaken
Zonnescherm Saga, of: Hoe Ik Leer Leven met Vogels & Groene Alg
Lieve dagboek,
Het is weer zover.
Die ellendige groene waas heeft mijn zonnescherm weer in zijn greep. Echt, het lijkt elk jaar erger te worden. Ik zocht dus maar weer eens op "hoe zonnescherm schoonmaken inspiratie" want pfff, inspiratie kan ik wel gebruiken.
Gisteren, bewapend met een emmer sop en een hardnekkige 'dit-keer-ga-ik-winnen' attitude, ben ik eraan begonnen.
Eerste poging: de hogedrukspuit. Ik dacht eerst: dit werkt nooit. En je raadt het al...het werkte dus ook niet. Sterker nog, nu zat alles - inclusief ikzelf - onder de groene spetters. Dat was moment één van: "oh nee, wat heb ik gedaan?".
Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Echt. Doe. Het. Niet.
Na een snelle douche (én een verontschuldiging aan de buurvrouw die blijkbaar haar auto aan het wassen was) heb ik plan B uit de kast getrokken: de zachte borstel en een emmer lauwwarm water met groene zeep.
Lang leve de ouderwetse methodes, blijkbaar. Ik heb gelezen dat je bij "hoe zonnescherm schoonmaken tips" vaak milde middelen moet gebruiken, en groene zeep is altijd mijn redder in nood.
De borstel bleek een stuk effectiever dan de hogedrukspuit.
Alleen... het duurde uren. Uren! Ik zweer het, na een tijdje zag ik groene vlekken als ik mijn ogen dicht deed. Ik heb zelfs even overwogen om het zonnescherm gewoon te laten zakken en nooit meer naar boven te kijken. Maar ja, dan zou ik de zon niet meer zien.
Ondertussen vroeg ik me af: "hoe zonnescherm schoonmaken geschiedenis"?
Was er vroeger ook al dit gevecht met groene aanslag? Hadden ze toen ook al dit soort problemen? Vast wel, maar dan met paard en wagen in plaats van hogedrukspuiten. Ik denk dat het een soort universele strijd is.
Er zit een heel bijzonder verhaal aan mijn zonnescherm trouwens.
Toen ik net in dit huis kwam wonen, had de vorige bewoner het zonnescherm helemaal omlaag laten staan tijdens een flinke storm. Resultaat: een gescheurd doek en een compleet verbogen frame. Ik heb het laten repareren, maar sindsdien heeft het een soort kronkel in zijn karakter.
Het wil soms niet helemaal open, soms niet helemaal dicht. Het is een beetje zoals ik, denk ik. Beetje eigenwijs, beetje beschadigd, maar wel functioneel.
Maar goed, terug naar de groene saga. Na urenlang poetsen was het resultaat...
acceptabel. Niet perfect, maar acceptabel. Er zitten nog steeds wat groene vlekjes, vooral in de hoeken.
Maar ik heb besloten om ermee te leven. Het is tenslotte een zonnescherm, geen museumstuk.
En nu een tip, die ik uit nood heb ontdekt: een oude theedoek. Ik bedoel, echt een oude, zachte theedoek.
Perfect om de laatste druppels water weg te vegen zonder strepen achter te laten. Dat moet je écht een keer proberen.
Vandaag heb ik besloten om het zonnescherm schoonmaken project even te laten rusten. Misschien waag ik me er morgen nog eens aan, misschien ook niet.
Ik ga eerst een kop thee zetten en genieten van de zon. Ironisch, toch?
En weet je, misschien is het helemaal niet erg dat mijn zonnescherm niet helemaal brandschoon is. Het geeft het een beetje karakter. Het is tenslotte een levend ding, net als ik.
En ik ben ook niet perfect.
Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. Dat is wat ik hier vandaag van geleerd heb. En dat, lieve dagboek, is genoeg voor nu.
