Bredemeijer theepot schoonmaken

Dagboek, 14 augustus

Oké, ik zit hier dus met een Bredemeijer theepot voor mijn neus. Een prachtige, zwarte, maar helaas... ook eentje met een serieuze aanslag van thee. Je kent het wel, zo'n bruinige drab die zich vastklampt aan de binnenkant alsof zijn leven er vanaf hangt.

Bredemeijer theepot schoonmaken, daar gaat mijn avond dus aan.

Ik heb gegoogled. Natuurlijk. "Bredemeijer theepot schoonmaken tips", een ware goudmijn aan advies. Azijn, baking soda, citroenzuur... Ik dacht eerst: dit werkt nooit. Klonk allemaal te simpel voor zo'n hardnekkige theeplaag.

Mijn eerste poging was met baking soda en kokend water. Een bruisend spektakel, dat wel, maar de thee bleef stoïcijns op zijn plek. Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Meer baking soda, misschien? Of langer laten weken? Pff.

Toen herinnerde ik me iets...

mijn oma. Die had ook zo'n Bredemeijer. En die was altijd blinkend schoon. Haar geheim? Schillen van aardappels! Jep, je leest het goed. Ik lach me rot als ik eraan terugdenk, maar het werkte blijkbaar prima. Dus, hup, aardappels geschild, schillen in de pot, water erbij en koken maar.

Het stonk een beetje naar aardappel, eerlijk gezegd, maar hé, de aanslag kwam los! Niet helemaal perfect, maar toch een stuk beter.

Ik las ergens iets over "bredemeijer theepot schoonmaken trends". Blijkbaar is er nu een of andere 'eco-friendly' manier met speciale theepot-reinigers.

Nou ja, ik ben meer van het 'wat-oma-al-deed' principe, denk ik.

Maar goed, wie weet probeer ik dat ooit nog eens. Moet ik wel eerst zo'n fancy reiniger kopen natuurlijk.

Even een kleine anekdote tussendoor: die eerste keer dat ik probeerde die pot schoon te maken met baking soda, gooide ik er zóveel in dat het over de rand bruiste.

En raad eens waar het terecht kwam? Precies, in mijn schoot.

Gelukkig was het water niet meer kokend heet, maar toch... les geleerd: niet overdrijven met die baking soda!

Oh, en bredemeijer theepot schoonmaken geschiedenis? Tsja, ik weet er niks van. Behalve dat die dingen al jaren meegaan en blijkbaar al die tijd al vieze thee-aanslag verzamelen.

Ik vraag me af wie de eerste persoon was die bedacht om er aardappelschillen in te gooien.

En dan nu, plan B: citroenzuur. Ik heb een heel klein beetje op een vochtig doekje gedaan en de hardnekkigste plekken voorzichtig geschrobd. Dat moet je écht een keer proberen.

Wel handschoenen aan, want citroenzuur is geen pretje voor je huid. En daarna goed naspoelen, natuurlijk.

Uiteindelijk is de pot niet perfect schoon. Er zijn nog wat kleine vlekjes, maar weet je wat? Het is goed genoeg. Ik heb mijn best gedaan, en dat is het belangrijkste.

Bovendien, die theepot wordt toch weer vies.

Het is een continu proces, een soort oneindige strijd tegen de thee-aanslag. Maar hey, dat maakt het leven toch ook weer spannend?

Ik ga nu een kopje thee zetten, uit mijn (bijna) schone Bredemeijer. En dan lekker een boek lezen.

Misschien wel iets over de geschiedenis van thee… Of aardappels. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.