Hella duijs vaas
Dagboek, woensdagmiddag. Beetje vaas.
Oké, dagboek. Ik zit dus. Met koffie. En de zon schijnt zowaar!
Maar waar ik éigenlijk mee bezig zou moeten zijn: die verrekte bloemenvaas. Een Hella Duijs vaas. Je weet wel, die ene waar iedereen over lijkt te praten. Ik dacht eerst: dit werkt nooit. Te simpel, te...
ja, te weinig poespas voor mijn chaotische ziel. Maar goed, ik had 'm dus gekregen. Van tante Mien.
Omdat ze vindt dat ik "meer bloemen in mijn leven" nodig heb. Alsof mijn leven niet al bloemig genoeg is... haha. Inside joke.
Ik zat dus te googlen. Op 'hella duijs vaas ontwikkelingen'. Wat bleek? Die dingen zijn al lang niet meer zo basic als ik dacht.
Er zijn dus blijkbaar updates! Ik weet niet, ik vind dat grappig. Een vaas met updates. Het voelt een beetje als mijn telefoon, maar dan zonder notificaties. Hopelijk.
De 'hella duijs vaas inspiratie' plaatjes op Pinterest zijn trouwens wel écht mooi.
Alleen lijken al die boeketten samengesteld door professionele bloemisten die uren de tijd hebben. Ik heb zo'n vijf minuten. Max.
Maar goed, poging één. Ik had een paar verdorde tulpen (die dus blijkbaar écht méér water nodig hadden) en een takje eucalyptus dat ik had geplukt bij de buurman (sorry buurman!).
Zo zou ik het nu dus niet meer doen.
De tulpen vielen zowat uit elkaar en het eucalyptus takje... nou, dat was duidelijk al te lang buiten. De vaas zag eruit alsof er een mini-bosbrand had plaatsgevonden. Drama.
Anekdote tijd! Ik had die vaas dus gevuld.
Te vol. Veel te vol. En toen wilde ik 'm verplaatsen. Naar de vensterbank. Omdat zonlicht! Geloof me, de vloer hier heeft nog nóóit zoveel water gezien. En die kat? Die vond het geweldig. Het leek wel een waterpark voor harige psychopaten. Resultaat: ik en de kat allebei nat, de vloer sopnat, en de vaas...
die stond nog steeds scheef.
Maar ik leer wel. De 'hella duijs vaas voordelen' zijn ondertussen wel duidelijk: ze is makkelijk schoon te maken. Dat bleek wel tijdens die cat-astrofe. En ze past eigenlijk overal bij. En, eerlijk is eerlijk, als je een beetje je best doet, kun je er best iets leuks mee creëren.
Iets wat er niet uitziet alsof een kleuter er z'n lunch in heeft gedumpt, zeg maar.
Ik heb nu een nieuwe poging gewaagd. Met bloemen uit de supermarkt. Een beetje roze, een beetje wit. Heel braaf. En ik heb dat eucalyptus takje gelaten voor wat het is.
(Sorry buurman, echt waar!).
En weet je wat?
Het ziet er best leuk uit. Niet perfect. Maar leuk. En dat is, denk ik, het hele punt. Het gaat niet om perfectie. Het gaat om... tja, om de bloemen. En om een beetje gezelligheid. En om het feit dat tante Mien misschien toch gelijk had.
(Zeg dat maar niet tegen haar!).
Qua 'hella duijs vaas toepassingen': ik zie nu dus niet alleen bloemen. Je kunt er ook mooie takken in zetten. Of veren. Of schelpen. Of... ja, alles wat je leuk vindt. Misschien moet ik dat écht een keer proberen.
Een vaas vol schelpen. Dat zou best wat zijn.
Conclusie van de dag: Een Hella Duijs vaas is niet zomaar een vaas. Het is een project. Een leerzame ervaring. Een mini-drama in een glazen pot. En ja, je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.