Ramen zemen met schoonmaakazijn
Dagboekfragment: Schoonmaakazijn en de Vrijheid van een Vettige Raam
Lieve dagboek,
Vandaag was een dag van... tromgeroffel... ramen zemen! Ja, echt. Klinkt saai hè? Maar wacht, er zit een verhaal achter.
Eigenlijk zelfs een soort van persoonlijke revolutie. Ik had namelijk de afgelopen weken rondgelopen met ramen waar je haast blind van werd. Serieus, als je er een selfie mee probeerde te maken, leek het alsof je rechtstreeks in de mist stond.
Ik dacht eerst: ach, wie ziet het nou? Maar toen mijn buurvrouw, Truus, begon te sneren over 'het gebrek aan lichtinval'... tja, toen wist ik dat ik eraan moest geloven.
En toen kwam ramen zemen met schoonmaakazijn inspiratie om de hoek kijken.
Ik had er ergens iets over gelezen, online denk ik. Je kent dat wel: een of andere lifehack die belooft je leven compleet te veranderen. Meestal zijn ze complete onzin, maar ik was wanhopig. Ik dacht eerst: dit werkt nooit. Azijn?
Op mijn ramen? Dat gaat stinken! Maar goed, ik had niks te verliezen.
Dus hup, naar de winkel voor een fles schoonmaakazijn. Die caissière keek me al aan alsof ik mijn ramen met curry ging schoonmaken. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is om dure glasreinigers te kopen vol met chemische troep.
Maar ik was vastberaden. Ik was een pionier in de ramen zemen met schoonmaakazijn ontwikkelingen!
Of zoiets.
Ik begon met een emmer warm water, een scheut azijn (niet teveel, anders stikt de hele buurt), en een microvezeldoek. Zoals alle zogenaamde experts op YouTube me hadden aangeraden. De eerste raam... Nou ja, het werd wel schoon, maar ook vreselijk streperig.
Ik zag eruit als een idioot die wanhopig strepen probeerde weg te poetsen die telkens weer terugkwamen. Een soort Sisiphus met een raamtrekker.
Anekdote nummer één: Ik had de kat per ongeluk opgesloten in de badkamer toen ik mijn schoonmaakspullen ging halen.
Die beest had de boel verbouwd. Toiletpapier overal! Mijn slippers lagen in de wc-pot te drijven. Pure chaos. Maar goed, daar ga ik nu niet over zeuren. Focus, focus: ramen!
Na wat research (lees: Googlen terwijl ik vloekte op mijn streperige raam) ontdekte ik dat ik de azijn te sterk had gemaakt.
Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Minder azijn, meer water, en een GOEDE raamtrekker.
Dat is dus het geheim. En geduld. Veel geduld.
De tweede raam ging al een stuk beter. Ik had de smaak te pakken! Ik voelde me net zo'n professionele glazenwasser. Alleen dan thuis, in mijn joggingbroek, met een halve liter koffie op.
Oh, en ik heb ontdekt dat een oude theedoek perfect is om de ramen na te drogen. Dat moet je echt een keer proberen!
Ondertussen probeerde ik ook nog een beetje bij te blijven met de ramen zemen met schoonmaakazijn trends.
Blijkbaar zijn er mensen die er essentiële oliën aan toevoegen. Lavendel, eucalyptus... Klinkt leuk, maar ik ben bang dat mijn ramen dan naar een kruidenier gaan ruiken. Ik hou het wel bij de basic azijnlucht. Die verdwijnt toch wel weer.
Anekdote nummer twee: Ik was zo enthousiast bezig dat ik per ongeluk mijn telefoon in de emmer met sop heb laten vallen.
Dacht ik even dat ik een hartverzakking kreeg! Gelukkig was hij waterdicht. Pfoe! Les geleerd: leg je telefoon niet op de vensterbank tijdens het ramen zemen.
Aan het eind van de dag (en met pijn in mijn armen) waren mijn ramen eindelijk schoon.
Schitterend! Het was alsof de zon voor het eerst in weken naar binnen scheen.
Ik voelde me super trots. Niet alleen op mijn schone ramen, maar ook op mezelf. Ik had iets nieuws geleerd, iets uit geprobeerd, en zelfs iets verpest, maar uiteindelijk was het gelukt. En dat is toch waar het om gaat, toch?
Dus, lieve dagboek, de moraal van dit verhaal: geef schoonmaakazijn een kans!
Oké, misschien niet als je heel erg gesteld bent op perfectie (want die perfectie ga je niet bereiken, zeker niet in de eerste poging). Maar het is het proberen waard. En je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.
Tot morgen!