Ramen lappen ui in water
Lieve Dagboek, (en iedereen die dit leest stiekem!)
Oké, even eerlijk: ik ben dus bezig met ramen lappen. Niet mijn favoriete bezigheid, om het zacht uit te drukken.
Maar goed, de zon scheen zo heerlijk naar binnen (op al die vette vingerafdrukken van de kat, jezusmina) dat ik dacht: nu moet het maar. En toen schoot me iets te binnen…
Mijn oma, zaliger gedachtenis, zwoer bij een nogal… eh… bijzondere methode.
Ramen lappen ui in water. Ja, je leest het goed. Ik dacht eerst: dit werkt nooit. Een ui? In mijn emmer?
Klinkt eerder als een recept voor tranen en stinkende ramen. Maar goed, oma wist dingen. Ze kon ook de beste appeltaart bakken ever, dus ik dacht, ach, waarom niet?
Ik heb dus een ui in vieren gesneden en in een emmer warm water gegooid.
Het rook… apart. Alsof je een Franse keuken binnenstapt, maar dan één waar iemand vergeten is de afzuigkap aan te zetten. Maar hé, ramen lappen ui in water voordelen zou ik zo dadelijk hopelijk ervaren, toch?
- Ramen lappen ui in water tips: gebruik niet de allergoedkoopste uien, die ruiken zo scherp!
En snijd ze fijn, dan trekken de sappen er beter in. (Geleerd door schade en schande, geloof me.)
- Ik las ergens over de ramen lappen ui in water feiten, dat de ui helpt om vet en vuil los te weken.
Klinkt logisch, toch? Uien zijn kleine magiërs!
En dan nu de anekdote. Dus, ik enthousiast aan de slag, denk: dit is mijn oma's geheim! Spuit, veeg, droog. En toen… begon het te regenen.
Echt, alsof de hemel me uitlachte. Dus al mijn harde werk… weg. En die ui-geur vermengde zich met de regenlucht. Het rook alsof een verdrietige kok een uiensoep buiten had laten staan. Grrrr.
Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Check eerst de buienradar, mensen!
Lesje geleerd.
Maar, even terug naar die uien. Ik las ergens over de ramen lappen ui in water geschiedenis, dat het vroeger een manier was om de boel te ontsmetten. Uien hebben antibacteriële eigenschappen, blijkbaar.
Dus misschien lappen ze al eeuwenlang ramen met uien. Wie weet!
Tweede anekdote: Ik had dus die emmer uienwater klaarstaan, en ik dacht: "Ach, laat ik het eens proberen om mijn spiegels schoon te maken." Wat een briljant idee, dacht ik.
Not. Ik gebruikte een spuitbus met een glansmiddel en een microvezeldoek. Ik spoot de spiegel in, pakte de doek, en begon te poetsen. Het resultaat? Strepen. Overal strepen!
Het leek wel een kunstwerk van een dementerende schilder. Ik had er zelfs nog wat uienwater over gedaan, waardoor de boel er nog erger uitzag. Mijn les: soms moet je het gewoon laten. En ja, ik heb er om gelachen, nadat ik alles weer schoon had gemaakt.
Maar goed, ondanks de regen en de gestreepte spiegels, de ramen blinken nu wel. Een beetje. Misschien moet ik er nog een keer overheen, maar voor nu is het goed. En die kat heeft in ieder geval geen vette vingerafdrukken meer om mee te spelen.
Dat moet je écht een keer proberen (misschien wel met droog weer en zonder spuitbussen).
Wie weet ontdek je wel je eigen oma's geheim.
Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En wie weet leer je nog iets over uien. Of over jezelf. Of over het vermijden van regen tijdens het ramen lappen.