Oven schoonmaken met bicarbonaat

Dagboek - Vrijdagavond, Beetje Baklucht nog

Oké, ik moet dit even opschrijven, anders vergeet ik het weer. Vandaag: de oven. Je weet wel, dat zwarte monster dat ik consequent negeer tot ik er een baksel uit haal dat naar verbrand vlees smaakt, terwijl ik nota bene een appeltaart probeerde te maken.

De ironie!

Ik zat dus vanmiddag op de bank (scrollde door Instagram, heel productief… niet echt) en kwam allemaal posts tegen over oven schoonmaken met bicarbonaat toepassingen. Ik dacht eerst: dit werkt nooit.

Echt, mijn oven is zo vies, daar is meer nodig dan een beetje baking soda. Maar goed, de nieuwsgierigheid won het.

Ik vond een tutorial (op YouTube, want wie leest er nog handleidingen?). Het was allemaal heel simpel: pasta maken van bicarbonaat en water, smeren, laten intrekken, schoonmaken.

Klinkt makkelijk, toch?

• Stap 1: Pasta maken. Check.
• Stap 2: Smeren. Check. (Nou ja, bijna. Ik heb er wel een enorme bende van gemaakt, de helft lag op de vloer…)
• Stap 3: Wachten.

  Dit was het moeilijkste onderdeel. Ik ben niet zo goed in geduld.

En toen kwam het: het schoonmaken.

Het schrobben. Het zwoegen. Pfff. Ik had die pasta dus te dik gemaakt, denk ik. Het was een soort cement geworden. Les 1: volg de instructies. Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Minder bicarbonaat, meer water.

Anekdote 1: Ik had dus een deel van die pasta op de achterwand gesmeerd en blijkbaar was dat niet zo'n goed idee. Er kwam een soort witte waas over het metaal. Paniek! Ik heb als een gek staan boenen met een natte doek, gelukkig is het er uiteindelijk af gegaan.

Misschien moet ik die handleidingen toch eens lezen.

Tussendoor heb ik nog even gegoogeld op oven schoonmaken met bicarbonaat inspiratie. Gewoon, om te zien of ik niet de enige ben die hier zo mee aan het worstelen is.

Blijkt dus dat er hele communities zijn van mensen die hun oven schoonmaken met baking soda! Wie had dat gedacht?

Na een uur zwoegen (en vloeken) was het resultaat… oké. Niet perfect, zeker niet perfect. Maar wel een stuk beter dan het was.

Ik kon tenminste weer door het glas heen kijken! Dat is al winst.

En toen kwam het stomste. Ik wilde de oven even aanzetten om te kijken of alles nog werkte (dom, dom, dom!), en rook meteen een enorme chemische lucht. Bleek dus dat ik nog een klein beetje pasta had laten zitten ergens.

Pfff, weer schoonmaken! Anekdote 2: Het rook echt alsof ik een laboratorium in brand had gestoken. Mijn vriend kwam bezorgd kijken: "Wat is er aan de hand?" Ik: "Ik ben aan het experimenteren met chemie in de keuken!"

Ik heb ook nog wat gelezen over oven schoonmaken met bicarbonaat feiten.

Blijkbaar is het echt een eco-vriendelijke manier. Dat voelt dan wel weer goed. En het is stukken goedkoper dan die dure ovenreinigers.

Wat betreft oven schoonmaken met bicarbonaat ontwikkelingen… Tja, ik weet niet zo goed wat ik daarover moet zeggen.

Ik denk dat mensen gewoon blijven zoeken naar de makkelijkste en meest effectieve manier om hun oven schoon te maken. Of misschien ontdekken ze een manier om ovens zelfreinigend te maken met behulp van AI. Dat zou wat zijn!

Uiteindelijk ben ik best tevreden. De oven is schoner dan hij was, ik heb iets nieuws geleerd (of nou ja, geprobeerd), en ik heb er een paar leuke anekdotes aan overgehouden. En dat moet je écht een keer proberen: doe iets stoms, maak een bende, en lach erom.

Conclusie: oven schoonmaken met bicarbonaat is niet mijn favoriete bezigheid, maar het is te doen. En het is beter voor het milieu dan al die chemische troep. Misschien ga ik het volgende keer anders aanpakken, met minder drama en meer geduld.

Nou ja, ik ga nu een stuk taart eten (uit de schoongemaakte oven!).

Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. Tot morgen!