Lijm van kleding halen
Lief Dagboek, Lijm & Chaos
Oké, dagboek, bekentenis. Vandaag ben ik officieel in oorlog met lijm. Wist je dat er zoiets bestaat als lijm van kleding halen inspiratie? Ik dus niet tot vanochtend.
Nou ja, oorlog is misschien wat sterk. Meer een...verhitte onderhandeling met een hardnekkige tegenstander. Het begon allemaal met mijn briljante (dacht ik) idee om een losgelaten knoop op mijn favoriete vest weer vast te lijmen. Zo zou ik het nu dus niet meer doen.
Naaien, ja naaien is het antwoord.
Even tussen neus en lippen door: dat vest is een ramp. Elke week laat er wel iets los. Het is alsof het een persoonlijke vendetta voert tegen mijn kledingkast. Maar goed, terug naar de lijm.
Superlijm, welteverstaan. Want als ik iets doe, dan doe ik het goed (of fout, afhankelijk van hoe je het bekijkt).
Dus daar zat ik, een stipje lijm op de knoop, een stipje lijm op het vest...en een gigantische klodder op mijn broek. Mijn favoriete broek!
Die blauwe! Ik dacht eerst: dit werkt nooit. Complete paniek. Google werd mijn beste vriend. "Lijm van kleding halen" leverde me een berg aan suggesties op. Aceton, ijs, strijken... Je noemt het, ik heb het overwogen.
De lijm van kleding halen voordelen leken legio: je kleding is gered, je portemonnee lacht, je voelt je een soort superheld.
Maar de realiteit, dagboek, is vaak een stuk minder heroïsch.
- Eerst probeerde ik aceton. Resultaat: de lijm werd een vage, plakkerige vlek die nu ook nog eens naar nagellakremover rook.
- Daarna de vriezer.
Ik stopte mijn broek in een plastic zak en propte 'm tussen de diepvriespizza's.
Uren later: de lijm was steenkoud, maar nog steeds springlevend.
- Strijken? Ik durfde het niet aan. Ik had al genoeg geruïneerd.
Anekdote: Ik herinner me een keer dat ik kauwgom uit mijn haar probeerde te halen met pindakaas.
Pindakaas! Ik had ergens gelezen dat het werkte. Uiteindelijk had ik pindakaas in mijn haar én kauwgom. Les geleerd: niet alles wat je op internet leest, is waar.
Uiteindelijk, na uren prutsen en googlen (en bijna een breakdown), ontdekte ik dat een zachte borstel en een beetje zeepwater wonderen deden.
Het duurde even, maar de lijm brokkelde langzaam af. En mijn broek? Die is, laten we zeggen, "gered". Met een kleine vlek.
Een litteken van de oorlog, zeg maar.
O ja, en die knoop? Die zit er nog steeds niet op. Misschien toch maar naaien...
Ik zag nog iets over lijm van kleding halen trends. Kennelijk zijn er mensen die dit professioneel doen?
Respect. Ik blijf voorlopig maar aanmodderen. Misschien moet ik maar een bedrijfje starten. "Lijm-verwijder-expert voor mensen die impulsief zijn en superlijm verkeerd gebruiken". Potentieel, toch?
Maar goed, dagboek, ik ben erachter gekomen dat het belangrijkste is om niet op te geven.
En om te leren van je fouten. Alhoewel, ik vrees dat dit niet de laatste keer was dat ik in de lijm (letterlijk) beland. Ik ben nu eenmaal een kluns. Maar dat is oké. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.