Ijskast poetsen
Dagboek, 14 juli
Oké, daar gaan we dan. Ik zit hier dus, zondagmiddag, met de ijskast. Jep, die. Die gigantische, witte kolos in de keuken die me al weken toefluistert dat 'ie aandacht nodig heeft. Serieus, het was tijd.
Het begon allemaal met een verdachte geur, en eindigde...nou ja, het is nog niet afgelopen, maar laten we zeggen dat ik nu veel meer weet over ijskast poetsen feiten dan ik ooit had willen weten.
Ik had online gezocht naar ijskast poetsen inspiratie (ja, echt!) en kwam allemaal van die perfecte, minimalistische ijskasten tegen.
Alsof er nooit een yoghurtbeker is omgevallen of een zielige, verlepte wortel is gestorven. Nou, mijn ijskast is meer een soort archeologische site, vol overblijfselen van vergeten maaltijden.
Eerst dacht ik: dit werkt nooit. Al die schoonmaaktips met baking soda en azijn...
Het rook naar een mislukte scheikundeles. Maar goed, ik ben er toch maar aan begonnen. Eerst alles eruit. Dat was al een avontuur op zich. Ik vond een pot augurken die... nou ja, die hadden een eigen ecosysteem ontwikkeld. Brrr.
En dan die legplanken.
Die waren dus... plakkerig. Ik dacht eerst dat warm water met afwasmiddel wel genoeg zou zijn. Zo zou ik het nu dus niet meer doen! Dat werkte voor geen meter. Uiteindelijk heb ik ze maar in bad gelegd met heet water en een scheutje allesreiniger.
Dat hielp wel, maar het bad rook daarna naar een vreemde mix van komkommer en vergeten brie.
- Legplanken in bad: check
- Interieur schrobben: check (met veel, heel veel elleboogvet)
- Deurrubbers schoonmaken: oeps, bijna vergeten!
Trouwens, over schoonmaken...
Ik heb eens een schoonmaaktip gelezen over het gebruik van citroen om geurtjes te verwijderen. Klinkt goed, toch? Nou, ik had dus een halve citroen in de ijskast gelegd, in de hoop dat het de boel zou opfrissen. Wat er gebeurde? De citroen begon te schimmelen!
In de ijskast! Ironisch, toch?
Sindsdien ben ik wat sceptischer over "natuurlijke" schoonmaakmiddelen. Dat moet je écht een keer proberen, als je van horrorverhalen houdt.
Tijdens het ijskast poetsen geschiedenis (ik fantaseerde er even over, oké?) vroeg ik me af wie de ijskast eigenlijk heeft uitgevonden.
Een held, dat is zeker. Stel je voor, al die bedorven melk en beschimmelde boter... Nee, geef mij maar een ijskast, hoe vaak ik 'm ook moet schoonmaken.
Oh, en de groentelade! Die was een slagveld.
Slappe sla, verdorde wortels... Het leek wel een begraafplaats voor mislukte gezonde voornemens. Ik heb plechtig beloofd om vaker groenten te eten (en ze niet te laten verrotten in de ijskast). Dat beloof ik mezelf al jaren, trouwens.
Er ging trouwens nog iets mis.
Ik was zo enthousiast met het schrobben van de binnenkant, dat ik per ongeluk de temperatuurknop heb versteld. Ik kwam er pas achter toen mijn biertjes ijskoude modderpoelen werden. Grrr. Gelukkig kon ik het nog op tijd herstellen, maar het was even spannend.
Na uren zwoegen is de ijskast nu...
acceptabel. Niet perfect, zeker niet zoals die glanzende exemplaren op internet, maar aanzienlijk schoner dan vanochtend. En het stinkt niet meer! Dat is al een overwinning op zich.
Ik ga nu een van die geredde biertjes opdrinken, als beloning.
En morgen? Morgen ga ik proberen om die augurkenpot zonder beschermpak naar de vuilnis te brengen. Wish me luck.
Nou, tot morgen dagboek. En onthoud: je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En misschien een beetje minder vergeetachtig met groenten.