Vlonder groene aanslag

Dagboekfragment: De Vlonder Saga

Lieve dagboek,

Het is weer zover. De vlonder. Die houten verschrikking (een beetje overdreven misschien, maar toch!) in mijn achtertuin. Hij is prachtig, begrijp me niet verkeerd.

Maar oh, die groene aanslag… Ik heb er al nachten van wakker gelegen. Nou ja, oké, één nacht. En toen droomde ik over algen.

Ik heb natuurlijk meteen gegoogled. 'vlonder groene aanslag voordelen' - alsof er voordelen aan zitten!

Behalve dan dat de vogeltjes er misschien minder snel op uitglijden. Maar dat is het dan ook wel. Ik vond vooral veel 'vlonder groene aanslag inspiratie' plaatjes van perfect schone vlonders. Zucht. Alsof iemand tijd heeft voor zoiets.

De eerste keer dat ik eraan begon, dacht ik: 'dit werkt nooit'.

Ik probeerde het met een hogedrukspuit. En wat gebeurde er? Een modderfestijn. Echt, alles onder de modder, inclusief ikzelf. Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Tenzij je een modderbad wil, natuurlijk.

Misschien is dat dan weer een van die onverwachte 'vlonder groene aanslag toepassingen'? Nee, grapje.

Toen las ik ergens over groene zeep.

Groene zeep! Simpel, natuurlijk, en vriendelijk voor het milieu. Ik dacht: dat moet je écht een keer proberen. En raad eens? Het werkte! Niet perfect, maar aanzienlijk beter. Belangrijke tip: doe het op een bewolkte dag.

In de zon droogt de zeep te snel op en krijg je vlekken. Dat had ik dus de eerste keer.

Er zijn blijkbaar ook allerlei 'vlonder groene aanslag tips' met azijn en baking soda. Dat ga ik de volgende keer proberen. Kijken of dat nog beter werkt.

Misschien wordt het wel een chemisch experiment! (Niet dat ik daar heel goed in ben, overigens. Herinnert iemand zich nog de keer dat ik zelf zeep probeerde te maken en het huis bijna afbrandde?)

Over 'vlonder groene aanslag trends' heb ik dan weer weinig gevonden.

Ik denk niet dat groene aanslag ooit trending gaat worden. Behalve misschien in een documentaire over de schoonheid van de natuurlijke chaos. Of zoiets.

Anekdote tijd! Laatst kwam mijn buurman langs, een echte doe-het-zelver. Hij zag me ploeteren met de vlonder en zei: "Je moet het impregneren!

Dan heb je er veel minder last van." Ik, braaf als ik ben, kocht een bus impregneermiddel. Tot ik erachter kwam dat het spul giftig was voor mijn katten. Dus dat plan ging ook weer de prullenbak in. Les geleerd: altijd de kleine lettertjes lezen!

Een andere keer had ik een professioneel schoonmaakbedrijf ingehuurd om de vlonder te reinigen.

Dure grap! En wat bleek? Ze gebruikten gewoon een hogedrukspuit. Precies wat ik zelf al had gedaan. Dat geld had ik beter kunnen besteden aan chocola. Of aan een vakantie. Of aan een nieuwe vlonder van kunststof, haha!

Het is een constante strijd, die vlonder.

Maar weet je wat? Het hoort erbij.

Het is net als met het leven zelf. Er zijn altijd wel ergens algen die je pad kruisen. Je moet ze gewoon af en toe even wegpoetsen, met groene zeep of wat dan ook. En onthouden: je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.

Tot morgen, dagboek!