Groene aanslag op geverfde buitenmuur
Dagboek, dinsdagmiddag.
Groene aanslag-ellende.
Oké, daar zit ik dan. Zonnetje schijnt (eindelijk!), maar mijn blik wordt onmiddellijk getrokken door...je raadt het al: die vervelende groene aanslag op geverfde buitenmuur. Het lijkt elk jaar erger te worden.
Ik heb me voorgenomen om er vandaag echt iets aan te doen. Serieus. Niet alleen erover zeuren tegen de kat, zoals ik normaal doe.
Eerst even research. Ik wilde eigenlijk weten: waar komt het nou vandaan?
Dus even gesnuffeld op het internet. De groene aanslag op geverfde buitenmuur feiten blijken dus vooral over algen en mossen te gaan die zich lekker voelen op vochtige plekken.
Duh. Alsof ik dat niet al wist. Maar goed, je moet ergens beginnen. Iets met sporen en wind, en lekker in de schaduw. Check. Onze noordmuur is echt een walhalla voor groene prut.
Wat de groene aanslag op geverfde buitenmuur geschiedenis betreft...nou ja, ik denk niet dat de Romeinen er al last van hadden, maar vast wel iemand ooit in een prehistorische hut.
Misschien is het wel zo oud als huizen zelf! Geen idee. Het is in ieder geval iets van alle tijden, denk ik.
Mijn eerste poging, zo'n twee jaar geleden, was met een of ander biologisch schoonmaakmiddel. Ik dacht eerst: dit werkt nooit.
En...ik had gelijk. Misschien een mini-verschil, maar de groene bende lachte me keihard uit. Zo zou ik het nu dus niet meer doen. Zonde van het geld en de moeite.
Nu heb ik iets nieuws gekocht. Iets met chloor. Ja, ik weet het, niet zo milieuvriendelijk.
Maar die aanslag begint me echt te irriteren. Ik heb ook gelezen over de groene aanslag op geverfde buitenmuur toepassingen van hogedrukreinigers, maar daar ben ik bang voor. Straks spuit ik de hele verf eraf! Mijn buurman deed dat eens... Nou, die kon meteen de schilder bellen.
Duur grapje.
Even een kleine anekdote: Vorig jaar probeerde ik het met een zelfgemaakte oplossing van water en baking soda. Online las ik dat dat wonderen doet. Nou, bij mij niet echt. Behalve dat de kat de hele dag aan de muur zat te likken.
Ik had er blijkbaar iets teveel baking soda in gedaan. Ik ben blij dat ze nog leeft. Ik ben nu een beetje huiverig om zulke 'natuurlijke' middeltjes te proberen.
Ik ga nu dus met dat chloor-spul aan de slag. Met een borstel.
En handschoenen. En een mondkapje, voor de zekerheid. Ik zal straks even een foto maken voor en na. Hopelijk is het de moeite waard.
Later meer...
Update: Woensdagochtend.
Gisteren dus geklust.
Het was een smerig karweitje, dat kan ik je vertellen. Maar... het resultaat is verbluffend! De muur is weer groen-aanslag-vrij! Voor nu dan. Ik weet dat het volgend jaar weer terugkomt, maar dat zien we dan wel weer.
Ik heb wel een blunder begaan.
Ik had een oud T-shirt aangetrokken, maar er zat dus een klein gaatje in. Nu heb ik een bleekvlek op mijn arm. Oeps. Dat moet je écht een keer proberen... NOT!
En nog een anekdote: Toen ik bezig was, kwam mijn andere buurvrouw vragen wat ik aan het doen was.
Toen ik het vertelde, begon ze te lachen. Blijkbaar had ze jaren geleden hetzelfde probleem, en toen had ze er klimop tegenaan laten groeien. "Probleem opgelost!", zei ze. Hahaha! Misschien is dat wel de beste oplossing. Tot die tijd houd ik het maar bij chloor en borstels.
Het voelt nu wel fijn om tegen een schone muur aan te kijken.
Ik heb er zelfs een tuinstoel voor gezet en een kop koffie gedronken in het zonnetje. Echt genieten.
Maar goed, de was wacht, en de kat moet nog gekamd worden. Dus ik ga weer. Tot de volgende groene aanslag-crisis. Ik denk dat het wel goed is om te onthouden dat je niet perfect hoeft te zijn, gewoon nieuwsgierig.
En dat zelfs de meest frustrerende klusjes uiteindelijk toch weer een goed gevoel kunnen geven, zeker als de zon schijnt.