Vlekt thee
Dagboek, 14:23
Oké, eerlijk is eerlijk, ik zit weer eens met een gigantische theevlek op mijn favoriete shirt. Grrr. Het is erger dan de vorige keer, toen ik probeerde te multitasken (thee zetten én een webinar volgen, zo zou ik het nu dus niet meer doen!).
Het brengt me wel op een idee: vlekt thee… daar valt wel wat over te schrijven, niet?
Vlekt Thee: Een Persoonlijke Saga
Ik dacht eerst: dit werkt nooit. Thee, opzettelijk vlekken maken? Klinkt als een recept voor chaos (wat, eerlijk gezegd, mijn leven soms al is).
Maar de vlekt thee trends zijn me toch aan het intrigeren. Overal zie je die subtiele, organische vormen, alsof de thee zelf de kunst maakt.
Mijn eerste poging was... een ramp. Ik gebruikte te veel thee (Earl Grey, btw. Misschien niet de beste keuze), het papier scheurde, en mijn vingers zaten onder de bruine smurrie.
Ik leek meer op een modderfiguur dan een artiest. De inspiratie was ver te zoeken. Maar goed, opgeven staat niet in mijn vocabulaire (behalve als het om stofzuigen gaat, haha).
Tips & Tricks (geleerd met bloed, zweet en theevlekken)
- Minder is meer! Echt waar.
Een theelepel is genoeg, tenzij je een complete theebadkamer wilt creëren.
- Papierkeuze is cruciaal. Dik aquarelpapier is je beste vriend. Vermijd servetten, tenzij je van drama houdt.
- Experimenteer met soorten thee! Groene thee geeft hele andere effecten dan rooibos.
Dat moet je écht een keer proberen.
- Laat het drogen! Geduld is een schone zaak. Anders krijg je een kleffe, bruine bende.
Vlekt Thee Ontwikkelingen: Meer dan alleen kunst
Wat ik nu zo fascinerend vind aan de vlekt thee ontwikkelingen, is dat het verder gaat dan alleen maar esthetiek.
Het is bijna een soort mindfulness-oefening. Het langzaam zien ontstaan van de vlek, het observeren van de patronen… het is verrassend rustgevend. En blijkbaar heeft het ook nog voordelen!
Ik las ergens over verminderde stress en meer creativiteit. Klinkt goed, toch?
Anekdote 2: Ik was zo enthousiast over mijn 'nieuwe' talent, dat ik een theevlek-portret van mijn kat, Minoes, wilde maken. Minoes vond het minder leuk.
Ze sprong op de tafel, likte aan de thee (geen idee waarom!), en liet een pootafdruk achter in mijn meesterwerk. Resultaat: een theevlek-portret mét kattenpootafdruk. Misschien nog wel beter dan het origineel, eerlijk gezegd.
Het is nu een van mijn favoriete "mislukkingen".
Mijn Conclusie (voorlopig dan)
Vlekt thee inspiratie vind je overal: in de natuur, in je kop thee, in de kattenpootafdrukken op je tafel. Het is niet perfect, het is soms een beetje rommelig, maar het is wel heel erg… mij.
Ik ben nog lang niet een expert, maar ik leer elke keer weer iets nieuws. Misschien ga ik morgen wel experimenteren met koffievlekken! (Niet op mijn shirt, dan leer ik het echt nooit).
Ik denk dat de echte les hier is: je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig.
En misschien een beetje voorzichtig met je kleren.