Inkt uit kleren

Dagboek, maandag... of zoiets

Oké, ik ga eerlijk zijn, het is waarschijnlijk woensdag. Het verschil tussen maandag en woensdag is tegenwoordig net zo vaag als het onderscheid tussen koffie en thee om 4 uur 's nachts. Maar goed, ik zat dus na te denken over...

inkt.

Ja, inkt. Meer specifiek, inkt uit kleren krijgen. Een onderwerp waar ik de laatste tijd opvallend veel ervaring mee heb opgedaan, haha.

Je zou bijna kunnen zeggen dat ik een soort persoonlijke 'inkt uit kleren geschiedenis' aan het schrijven ben.

Een pijnlijk persoonlijke, welteverstaan. Ik ben er namelijk achter gekomen dat ik een magneet ben voor losse pennen.

Pennen die altijd lekken op het meest ongelegen moment. Kennen jullie dat? Dat je een perfect witte blouse aan hebt en BAM! Een explosie van blauwe smurrie midden op je borst?

Ik herinner me nog levendig die keer, oh jee, toen ik dacht slim te zijn.

We hadden een belangrijke presentatie op het werk en ik droeg mijn favoriete (nu dus niet meer zo favoriete) zijden blouse. En ja hoor, halverwege mijn betoog voelde ik iets nats. Ik dacht eerst: 'Oh, geen zweet, toch?' FOUT! Het was inkt. Een gigantische, bloemachtige inktvlek die langzaam maar zeker mijn presentatie in de war schopte.

Ik probeerde het nog nonchalant te verbergen met mijn hand, wat natuurlijk alleen maar erger werd. De blikken van mijn collega's... onbetaalbaar. Achteraf gezien had ik gewoon keihard weg moeten rennen. Serieus.

Toen begon mijn queeste. "Inkt uit kleren trends", zo zou ik het nu noemen, want ik heb echt ALLES geprobeerd.

Eerst gewoon met water. Lol. Daarna met vlekkenverwijderaar. Dubbele lol. Ik dacht eerst: dit werkt nooit, en jawel, de inkt bleef glorieus aanwezig. Ik ben toen online gaan zoeken en kwam terecht in een wespennest van tips en trucs. Melk! Haarlak! Tandpasta!

Azijn! Het leek wel een alchemistische heksenketel in mijn washok.

• Melk, heb ik geprobeerd. Weken. Stonk de hele boel naar zure melk, maar de inkt zat er nog steeds.
• Haarlak? Maakte de vlek alleen maar groter en plakkeriger.

  Zo zou ik het nu dus niet meer doen.

• Tandpasta (de witte, want ik ben niet gek), leek even te werken, maar liet een rare waas achter.
• Azijn? Laten we het er maar op houden dat mijn badkamer daarna naar een gigantische salade rook.

Op een gegeven moment was ik zo gefrustreerd dat ik de blouse bijna in de vuilnisbak heb gegooid.

Maar mijn moeder, die altijd al een soort wandelende encyclopedie is (en ook de koningin van het vlekken verwijderen), kwam met de oplossing: alcohol. Gewone, simpele alcohol. En raad eens? Het werkte! Het was niet magisch, ik moest nog steeds schrobben en wrijven, maar de inkt verdween langzaam maar zeker.

Ik was zo blij!

En dat brengt me bij de "inkt uit kleren voordelen". Los van het feit dat je je favoriete kledingstuk redt (wat op zich al een overwinning is), is het ook gewoon ontzettend bevredigend. Het is alsof je een klein mysterie oplost.

Een chemische puzzel waarbij jij de detective bent.

Maar, en dit is belangrijk, ik heb ook geleerd dat sommige vlekken gewoon onverslaanbaar zijn.

Soms moet je accepteren dat een kledingstuk gewoon 'verloren' is. Ik heb bijvoorbeeld nog steeds een T-shirt met een inktvlek die ik 'De Blauwe Ster' heb gedoopt. Ik draag het nu gewoon als pyjama. Nobody's perfect, toch?

En dan nog even dit: Ik ben een keer zo fanatiek aan het boenen geweest met alcohol dat ik per ongeluk mijn eigen wenkbrauw heb weggepoetst.

Ja, echt. Een halve wenkbrauw.

Dat moet je écht een keer proberen. (Niet dus, tenzij je een heel bijzondere look wilt creëren.) Ik zag er echt fantastisch uit tijdens die volgende presentatie. De ironie!

Dus, wat heb ik geleerd van al die inktavonturen? Geduld.

Een hoop geduld. En misschien ook een beetje zelfspot. Plus, alcohol is je vriend. En pas op voor je wenkbrauwen. Belangrijke levenslessen, dit.

Nou ja, dat was het wel weer. Ik ga nu even een kop thee zetten (zonder er inkt op te morsen, hoop ik) en nadenken over wat ik morgen ga doen.

Misschien ga ik wel proberen om een vlek te maken op mijn spijkerbroek. Gewoon, voor de afwisseling. Je hoeft niet perfect te zijn, gewoon nieuwsgierig. En misschien een beetje vlekgevoelig.